Η σκακιστική μάχη που περιγράφεται με τον πλέον παραστατικό τρόπο είναι μεταξύ δύο γιγάντων, του Μοσχοβίτη Αλεξάντρ Αλιόχιν και του Γιέφιμ Μπογκολιούμπωφ από το Κίεβο.
Ο Αλεξάντρ Αλιόχιν γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1892 στη Μόσχα. Ήταν γιος πλούσιου γαιοκτήμονα και η μητέρα του ήταν κόρη βιομηχάνου, η οποία και μύησε τον "Σάσα" στα μυστικά σκακιού. Συν τοις άλλοις, ο πατέρας του ήταν και κρατικός λειτουργός. Ο Αλιόχιν, λόγω της κοινωνικής θέσης και της οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του, έλαβε λαμπρή μόρφωση. Έλαβε πτυχίο Νομικής από την Αυτοκρατορική Σχολή, ενώ επίσης ήταν και πολύγλωσσος. Η κοινωνική θέση της οικογένειάς του σήμαινε ότι ήταν στην πράξη δίγλωσσος, αφού η αριστοκρατική τάξη της Ρωσίας προτιμούσε να χρησιμοποιεί τη γαλλική γλώσσα και ως μέσο διάκρισης ανάμεσα σε αυτή και στις λαϊκές τάξεις.
Ο Αλιόχιν εκδήλωσε από νωρίς το ατίθασο και ατομικιστικό πνεύμα του. Ενώ όλοι παραδέχονταν την ευρυμάθεια και την αντίληψή του, ήταν μάλλον ένας αμελής μαθητής ο οποίος δεν έκανε ποτέ τις εργασίες που ανέθεταν οι δάσκαλοι για το σπίτι και ήταν μάλλον αντικοινωνικός, προτιμώντας να παίζει σκάκι.
Όχι τόσο γνωστό γεγονός είναι η θητεία του Αλιόχιν στον αυτοκρατορικό στρατό κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Παρόλο που είχε απαλλαγεί από τη στρατιωτική υποχρέωση για λόγους υγείας, εντούτοις κατατάχθηκε στο στρατό εθελοντικά και μάλιστα διακρίθηκε με 2 σταυρούς του Αγίου Γεωργίου, τον Ερυθρό Σταυρό Διάκρισης και τον σταυρό της Τάξεως του Αγίου Στανισλάβ με τα σπαθιά, ένας πολύ επιτυχημένος στρατιωτικός, μα την αλήθεια!
Η ζωή του ήταν ιδιαίτερα περιπετειώδης, έκανε μάλιστα δυο φορές φυλακή. Την πρώτη φυλακίστηκε από τους Γερμανούς, στην αρχή του πολέμου, πριν καταταγεί, διότι οι Γερμανοί τον θεώρησαν ύποπτο ως αξιωματικό πιθανό του Αυτοκρατορικού Στρατού (ο Αλιόχιν βρισκόταν σε γερμανικό έδαφος για σκακιστικό τουρνουά)και τη δεύτερη φυλακίστηκε από τους Μπολσεβίκους ως αντεπαναστάτης στην Οδησσό το 1919. Ύστερα από τη δήμευση που επέβαλαν οι Μπολσεβίκοι στις μεγάλες γαιοκτησίες η περιουσία του Αλιόχιν εξανεμίστηκε και το σκάκι έγινε το κύριο μέσο βιοπορισμού του.
Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι παρά τη σύλληψή του και τη δήμευση της περιουσίας του ο Αλιόχιν δεν έφυγε αμέσως από τη Σοβιετική, πλέον, Ρωσία, αλλά εργάστηκε στην αστυνομία της Μόσχας, μεταφραστής στα γραφεία της Διεθνούς, όπου μάλιστα γνώρισε και την πρώτη του σύζυγο, μεγαλύτερη του σε ηλικία. Μια πικάντικη λεπτομέρεια για τη ζωή του Αλιόχιν είναι το εν γένει πάθος του για τις γυναίκες, ειδικά τις πιο μεγάλες σε ηλικία από τον ίδιο!
Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Ρωσία ύστερα από κατηγορία ότι ενεργούσε "αντεπαναστατική κατασκοπία" για λογαριασμό του Ντένικιν, ενός από τους κύριους αρχηγούς των Λευκών. Ο Αλιόχιν πέρασε στη Λετονία και δεν γύρισε ποτέ ξανά στη Ρωσία, παρά ταξίδευε διαρκώς στην Ευρώπη παίζοντας σκάκι και συντρίβοντας τους αντιπάλους του, ενώ παράλληλα, ο τρομερός αυτός άνθρωπος μπόρεσε να κάνει και διδακτορικό στα Νομικά με θέμα το σωφρονιστικό σύστημα της Κίνας!
Ο Αλιόχιν κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο στο σκάκι το 1927. Ένας από τους αντιπάλους που διεκδικούσε να του πάρει το στέμμα ήταν και ο Γιέφιμ Μπουγκολιούμπωφ.
Ο Γιέφιμ Μπογκολιούμπωφ γεννήθηκε στο Κίεβο το 1889. Ασχολήθηκε με το σκάκι από πολύ νέος. Ήταν μαζί με τον Αλιόχιν στη Γερμανία όταν ξέσπασε ο πόλεμος, για την ακρίβεια 11 Ρώσοι σκακιστές συμμετείχαν στο Τουρνούα του Mannheim, που διεκόπη λόγω της κηρύξεως του πολέμου, αλλά στον Αλιόχιν και σε άλλους τρεις επετράπη η επιστροφή μέσω Ελβετίας. Ο Μπογκολιούμπωφ έμεινε εγκλωβισμένος στη Γερμανία, αλλά αυτό δεν φάνηκε να τον πολυενοχλεί, καθώς το 1916 νυμφεύθηκε Γερμανίδα. Επέστρεψε στη Ρωσία για σύντομο διάστημα περί το 1922 και έζησε μέχρι το 1925. Ανακηρύχθηκε πρωταθλητής Ε.Σ.Σ.Δ τα έτη 1924 και 1925, αλλά τελικώς προτίμησε να επιστρέψει στη Γερμανία, της οποίας πήρε και την υπηκοότητα. Παρά το αναμφισβήτητο ταλέντο του, έμεινε στη σκακιστική ιστορία στη σκιά του Αλιόχιν, με τον οποίο αναμετρήθηκε δυο φορές για τον παγκόσμιο τίτλο, μια φορά το 1929 και μια φορά το 1934. Ηττήθηκε και στις δυο του απόπειρες. Στην ιστορία του σκακιού έχει μείνει και η εξής ρήση του "Όταν παίζω με τα λευκά, κερδίζω επειδή έχω τα λευκά. Όταν παίζω με τα μαύρα, κερδίζω επειδή είμαι ο Μπογκολιούμπωφ!" Ο μεγάλος σκακιστής Ρουβήν Φάιν, Εβραιοαμερικανός, ισχυρίζεται πώς ο Μπογκολιούμπωφ είχε εκδηλώσει συμπάθεια για το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα και ήταν ανοιχτά αντισημίτης, ο Άγγλος όμως Edward Winter, σκακιστής και αντίπαλος και των δυο, διαψεύδει τους ισχυρισμούς του Φάιν. Γεγονός είναι ότι ο Μπογκολιούμπωφ έζησε πολύ δύσκολα και φτωχικά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, μεταπολεμικά, χωρίς να ενοχληθεί και να κατηγορηθεί από κανέναν για οτιδήποτε.
Η παρτίδα που θα παρακολουθήσετε είναι από το τουρνουά της Πετρούπολης το 1914, πολλά χρόνια πριν τη σύγκρουση τους για τον παγκόσμιο τίτλο. Τα λευκά έχει ο Αλιόχιν και τα μαύρα ο Μπογκολιούμπωφ. Το άνοιγμα που χρησιμοποιείται ονομάζεται "Ισπανική Παρτίδα". Είναι ένα λαμπρό παιχνίδι του Μπογκολιούμπωφ, ο οποίος αν και σε μια στιγμή της παρτίδας βρίσκεται με κομμάτι λιγότερο, με μια ανεπανάληπτη μαεστρία και ευφάνταστο, τολμηρό παίξιμο κατανικά τον Αλιόχιν, ο οποίος μάλλον δεν κατάλαβε τι ακριβώς τον χτύπησε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου